تأثیر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی بر کنترل وضعیتی پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران پسر مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا

بی­ثباتی عملکردی مچ پا از شایع ترین عوارض ناتوان­کنندۀ اسپرین حاد مچ پاست که غالباً به دور ماندن ورزشکار از فعالیت ورزشی منجر می شود. هدف از این کارآزمایی بالینی تصادفی­سازی شده بررسی اثر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی تحت نظارت با تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بر کنترل وضعیتی پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلا به بی­ثباتی عملکردی مچ پاست. 28 دانشجوی تربیت بدنی ورزشکار پسر مبتلا به بی­ثباتی عملکردی که به­طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند، به­صورت تصادفی به دو گروه تمرین (14=n) و کنترل (14=n) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی پیش روندۀ تحت نظارت، با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بود. عملکرد اندام تحتانی با استفاده از پرسشنامه های اندازه­گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی و کنترل وضعیتی پویا با استفاده از آزمون تعدیل­شدۀ ستاره، اندازه­گیری شدند. امتیازات آزمون ستارۀ تعدیل­شده در هر سه جهت قدامی، خلفی داخلی و خلفی خارجی در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی­داری نشان داد (05/0 > p). همچنین آزمودنی های گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی­داری در امتیازات پرسشنامه های اندازه­گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی نشان دادند (05/0 > p). انجام شش هفته تمرینات پیش روندۀ تحت نظارت عصبی-عضلانی با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان به­طور معنی­داری عملکرد  اندام تحتانی اندازه­گیری شده و کنترل وضعیتی پویا ورزشکاران مبتلا به بی­ثباتی عملکردی مچ پا را بهبود می بخشد.